Wednesday, May 16, 2007
dusunce
P.tesi gunu okul cikisi Manhattan'dan donuyorduk. Aksamlari nasi guzel vede isiltili duruyor manhattan:) esimle nekadar hos gorundugunden dem vurup hatta manhattandami yasasak acaba, kiralar nekadar ucuktur muhabbeti yaptik:)cok surmedi bu muhabbetimiz daha sonra ,butun burdaki binalar bizim olsa olum gercegini engelleyemiyecegimizi dusuncesine kaydi:)...hayat iste oyle birsey! belki insan istedigi herseye sahip oluyor ama hep baska baska sorunlar oluyor,arti bu dunyada edindigi maddi seyleride beraberinde getiremiyor obur aleme, belki bekledigi istedigi gibi sefasinida suremiyor bu varligin dunyada...ama halbuki hani dunyalik edinme azmi ulvi bir amac icin olsa, hani bu edinilen seyler Allah icin O'nun razi oldugu sekilde harcansa ne baki lezzetler verecek emanetci olan icin kimbilir.Cogu zaman kendimize bir esya daha fazla alma kaygisiyla ve senede bir kez verdigimiz cimri zekati 40'da birle iktifa ediyoruz. Bazen anca gecimimizi saglayacak, kendi luxlerimizi karsilayacak kadar var diyip belki hayir hasenattan elimizi etegimizi cekiyoruz.Halbuki varlikli olanin hani Allah icin harcamasinda bir engelin olamadigini dusunsekte, Allah icin vermedeki sirrin, varligi olan herzaman verir, maslahat yokkende, yada az varkende verebilmektir!oldugunu dusunmuyoruz!Sonsuz zenginlik hazinelerinin sahibi, bizi insanlara muhtac etme bize katindan hayirli ve bereketli kazanclar ihsan eyle(amin)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
çok güzel bir tespit canım.. varken herkes verir zaten.. önemli olan yokken ya da azken verebilmek..
nedense nefsimize birtürlü anlatamıyoruz biz dünyayı bırakmasak da onun bizi birgün mutlaka bırakacağını.. hep daha fazlasını istiyoruz, dünyalıklar yığıyoruz bir kenara.. oysa "Ecel, emelin önüne geçer" buyurmuş Efendimiz.. Bize de ağzımızın tadını kaçıran ölümü sık sık hatırlamamızı öğütlemiş ama.. -kendi adıma yazıyorum- çok uzağındayız bu nefis terbiyesinin..
Rabbim bize hidayet ver..
Post a Comment