Cocuklarimi cok seviyorum, her anne gibi:)Ama bazen onlari idare etmek bir sirketi yonetmekden, bir projeyi haril gurul yetistirmekden daha zor...Bazen calisma askim geliyor, offleyip, pufluyorum, bosuna mi okudum onca sene bosuna mi cektik onca zorlugu diyorum ama oyle anlari oluyorki calisiyor olsaydim bu ani yasayabilme sansim %'de bilmem kacdi diyip calismadigim, onca yili calisarak degerlendirmemenin ezikligini manevi anlamda tatmin ediyorum:) Ornegin bugun;

-Oglum balkondaki masada ye, oraya dok kirintilarini

-tamam

..birazdan mutfakda kurabiye yapan benim yanima gelir ve ayakta yemeye devam eder kekini

-Oglum kirintilarini balkona dok demistim bak burayada dokulecek

-tamam tamam, bak dokuyorum balkona(elindeki keki salladi ve kirintilarini yere doktu)

evet ben ona kirintilari balkona dokmesini soylemistim, bu durumu hakettim:))

Bugun kizimin defterini kontrol ettim. Haftasonu "Plan Yapiyorum" basligi altindaki odevine verdige cevaba saatlerdir guluyorum"Cumartesi gunu bir plan yaptim, ise yaramadi cunku annem disari cikmama izin vermedi birde hava sogukdu."

Cok yasayin siz insaallah:)