Bugun evden cikmak istedim. Arabanin ustu bir karis kar ama banamisin demedim. Biraz temizledim, birazini arabanin ustune biraktim ciktim yola. Markete ugradim, kayinvalideme gittim. Arabayi park etmek istedigim ilk yerden vazgecip ikinci yere yoneldim siteye daha yakin diye. Yalniz su karda disari cikan, arabanin ice alert vermesine hic aldiris etmeyen ben, arabayi park ederken buz tutmus bir alana park ediyor oldugumu gormemle duvara toslamadan son anda kurtarmam bir oldu, nasi oldu bilemiyorum. Pek tabi Allahin korumasindan baska birsey degildi, yoksa benim gozumde o perdeyle bu isi yapabilirligim imkan dahilinde degil. Ama ya insan akillanmaz mi, yok akillanmiyor iste..Donus yolunda hem daha kestirme hemde ana cadde ustunde alacaklarim oldugundan, yokus yukari bir yol tercih ettim. Ne bileyim yokusun buzz tuttugunu. Araba yolda patinaj yapsin, bir de kaymaya baslamasin mi!Hemen el frenine asildim, once bire sonra ikiye ayagim gaz da seri sekilde taktim ama yok banamisin demiyor, yukari cikmiyor ama asagi iniyor.Tam da yokusun en ucundayim orayi gecsem tamam. Inat ettim, ama yokus benim inadimi kirdi. Cunku o sirada panige kapilmis olmaliyimki debriyajdaki bacagim titremeye basladi. Besmele cekmeye basladim, yokusun basinda kimse olup olmadigini kontrol edip, geri vitese taktim. Bu sirada benim besmelelerime oglumda "Hasbinallah ve ni'mel vekil"lerle eslik etti:)Neyseki donduk ettik diger yolu kullandik. Enterasan bir gun ve tecrube oldu bana. Ama ya oglumun dara dustugunde muracat ettigi Mercii beni fevakalede mutlu etti. Masaallah benim canima:)