...

Bugun annemin en son hediye ettigi etegi giydim. Birgun anneme, misafir geldigi zaman namaz kilmak icin suslu bir etek baktigimi, hatta kumasi varsa terziye diktirmekden bahsettim. Kanepelerin altinda kumas avina ciktim, bir tane basma begendim, hemen o gece namaz etegi dikti, ama onun hic icine sinmedi. "Gecen hafta pazarda cok guzel etekler vardi, bu hafta gidince alayim sana bir tane" dedi. Sonra siyah beyaz puantiyeli ucunda siyah danteli olan bir etek aldi. En son annemle gorusmemizde bana hediyesi o etek ve kirmizi sal oldu. Kac aydir giyemiyordum, giymeye kiyamiyordum. Bu aksam nedense icimden giymek geldi, tahmin edildigi gibi cok kolay kilmadim namazi...Olum gercekden agizlarin tadini kaciran birsey. Yasanmayinca bilinmiyor. Hele hickira hickira aglamak sadece olumle olusuyor insanda. Ben cunku yasadigim yada yasadigimi sandigim hic bir uzuntude hickirarark agladigimi bilmem. Hickirmak insanin elinde olmadan bunyenin varettigi birsey...Arada hickiriklarim tutuyor,aslinda sessizce agliyorum, ama ic gecirmelerim iste bu hickiriklar yuzunden sessiz olmuyor engelleyemiyorum bir turlu...Bugun kanepede uzanmistim. Annemin gasilhanedeki hali geldi gozumun onune. Onu en son orada opup kokladim. O sureyi biraz daha uzatabilmeyi, biraz daha orda kalabilmeyi cok isterdim. O an gozumun onune gelince ister istemez, hickiriklara karismis yaslar suzuluyor gozumden. Odadan tam cikmak uzere olan oglum sesimi duyunca" Bak aglama, uzuyorsun beni, tamam aglama" diye teselli etmeye calisti beni...Cok zor bir aci. Allah herkese hayirlisiyla en gecinden yasatsin...