Cocuklara bayram oncesi hediyelerini alalim diye bir oyuncak magzasina girdik. Kucuk bir kizla babasi yanimizdan gecerken, aralarinda gecen su diyalog pek manidardi;

-Cok guzel bir oyuncak dimi kizim
-oynayabilirmiyim
-evde oynarsin tamam mi?
-hangi evde baba
-..
-babaannemin evindemi?
-evet benim evim de(adam etrafinda bizim olmamizdan oturu biraz mahcup bir edayla)

Su son donemde bosanmalar,ayriliklar pek yaygin...anne ve babalar bu ayriliklardan sonra kendi hayatlarinda, belki cocuklariyla gecirdikleri vakti cok daha kaliteli kullanmaya,kendilerince iyi ve pahali oyuncak, vs..vs..alarak bu durumu zirvede(!)devam ettirmekde...ama istatistikler ayrilan ciftlerin cocuklarinin ileriki yaslarda depresyona meyilli grub oldugunu gostermekde,heleki kiz cocuklari bu durumdan en cok etkilenen gruh olmakda maalesef...Keske,ciftler birbirlerine karsi muamelelerinde biraz daha hosgorulu olabilse,heleki ortada bir cocuk varken...