Gunler gecer gider...

Aylardir kendimi mutfaga adadim. Hic birsey yapmak istemedigim zamanlarda oldu...Mutfagin rahatlatici, kafayi dagitici bir ozelligi var sukurki...Ozenli masalar hazirlamaya gayret ediyorum, bol bol alisverise cikiyorum sanki oda rahatlatiyor beni.. Istanbul'a geldigimden beri ne cok sey aldim.Aylardir icinde bulundugum durumu disaridan bir gozle degerlendirince hic de kolay birsey atlatmadigimi goruyorum. Ama herzaman disaridan bakan goz olamiyorum olaylari disaridan degerlendirmeyip icimde icinde yasiyorum...Gunluk regularima donmeye calisiyorum, bu hengamda icimin sIkIldigi anlar az degil...Son donemde ikimiz arasinda gecen muhabbetleri sIk sIk hatirliyorum boylece aglanacak bir cok sey buluyorum. Gecenlerde bir arakadasimin annesi icin okuttugu mevlude katildim. Oglumun yapip ettikleriyle beni bunaltmasi bir yana, komsularimi, arkadaslarimi gorunce icim bir tuhaf oldu. Bana sarilmalari, halimi hatrimi sormalari karsisinda kendimi diger odaya zor attim, namaz kilarken yaslar gozlerime hucum ettide, namaz arasinda silip durdum...Anladim ki uzunca bir sure daha kalabalik ortamlarda bulunmamaliyim. Hos haftasonuna kizimin cok istedigi birsey var ona dogum gunu tertip etmem, hala kararsizim, nasil yapicam nasil basedicem boyle bir durumla...Aile arasinda olsa bitse olmaz mi?illla arakadaslari da olmali mi?