Kizim yarin okuluyla Turkuazoo'ya gidecek. Baktik cok hevesli babasiyla gitmesine izin verdik. Dun izin kagidini imzalayip, ucretini ilistirdim cantasina. Yarin gidiyorlar, bende iznimden vazgecmis gibiyim. Esimde ne olacak atla deva degil ya gidip gelecekler diyor..Benimse "ya kaybolursa" ya oyle olursa ya boyle olursa gibi bir suru kuruntular zihnimde. Bende gitmeyi dusundum bu kez Asaf Ihsan bana zorluk cikaracak biliyorum, onu gozetmekden ziyade kardesinin pesinden kosacagim...Annelik ne zor sey!

Bugun kendisi inmek istedi asansorle,servise kendi binecekti"Dila kendisi iniyormus, annesi pencereden bakiyormus". serviste o inene kadar gitmis mi, nasi korkmus, ben nasi panik oldum, penecereden bakarken," nerdesiniz geldinizmi Aslihan'i aldiniz degil mi", diye sorarken.
" Yok biz okula geldik suan, iki kez caldirdik sizi, uyuyya kalmissinizdir diye dusunduk" dediklerinde endisemi anlatamam. Hemen asansore kostum, digeriyle inicem baktim zemini asagida duruyor gecen gunde tamirden gecmisti zaten, binmedim, bizim tarafdakini cagracaktim, baktim geliyor, icinden Aslihan cikti, korkmus, kalbi pit pit atiyordu, yuzunde endiseli bir ifade... Ben goturdum sonra okula...Iste biraz buda etkili oldu endiselerimin artmasinda. Gitsin mi gitmesin mi dusunuyorum hala...