Bugun

Karsi komsuma gittik bugun bebek ziyaretine...47 yasinda anne...yasadigi mutlulugu ve heyecani gormek, bir daha bir daha zamaninda yasadigimiz bu guzel duyguya binlerce kere sukretmek...Bazen ne kadar nankor oldugumu dusunmeden edemiyorum...

Sabah hediye almak icin yakinlarda bir yere gittim, cocuklari yan komsuma biraktim. Allahim bu ne guzel bir mutluluk. Neden bunu cok olmasada yapmiyorum. Neden cocuklarimi birine yada birilerine birakmak bana bu kadar agir geliyor, ama onlar olmadan islerimi daha rahat hallediyorum, hem onlar hem de ben zamanimizi daha kaliteli gecirmis oluyoruz...Sanirim minnet duymak, bu duyguyu cok fazla yasamayi sevmiyorum ben...

Kar da yaginca biraz zorlu, biraz daha keyifli oldu sanki araba kullanmak:)Biraz da karla karisik bir ruzgarda yurumus olmak en guzeliydi..Usudugumu hissetmek istiyorum bazen. Bu da bir nimetmis insan usudugunde anliyor bunu...Bu da farkli bir guzellik, sukredilesi...Sicak gibi sogukda, her sey kararinca olmasi gerektigince hos...ev sicak, araba sicak, ulastigin yer sicak...artik bakiyorumda paltolar oyle cok revacda degil...Kac il once aldigim montu giyiyorum. Gecen yil aldigim kabani sirf eskisin diye giyiyorum, hos nafile ya neyse...

Aksam bu karda kisda alisverise gittik ya ne diyim ben kendime:) Evimize sag selamet donduk sukur ki:)Arabayi park ettikden sonra, esimin kartoplarina maruz kalip, elimde kartopu topuklu botlarla kosusturmalarim pek hostu:)arin hairlica karlar yagsa her an bembeyaz olsa, esim ise, kizim okula gitmese kartopu oynasak bahcede:)