Ezanlar baska mi oldu?

Ezan..

Baska dinliyorum ben artik ezani...her ezan bana annemin defnedildigi gunu hatirlatiyor...sanki o gun muezzinin ikindiyi okudugu makamda okunuyor her ezan...Ezan=annemi defnettigimiz gune donus oldu...Hic bir sey eskisi gibi olmayacak biliyorum...Ben bunu bilirsem annemin gidisini daha cabuk kabullenmis olacagim...Benim bir yanim eksik, gedik olacak hep...Alisverise ciktigimda "anne bak ben simdi soyle birsey gordum, kendime alicam, sende istermisin?" diye telefon acip soramayacagim...Yeni aldigim etegi yada elbiseyi giyip, onun bana hayran hayran bakisini, "al sen su parayi kendine bir tane daha boyle birsey al, hediyem olsun"diyisini duyamacagim...Dert nevinden anlattigim seylere cozumunu, yada tavsiyelerini bulamayacagim...Bana baktigini, gozlerinden fiskiran bir sevgiyi bir daha dunya gozuyle gormeyecegim...Cocuklarimi kayirip, esimi benden kollamasina kahkahalarla gulemeyecegim...Her gorusmemizde ettigi dualari duyamayacagim...Sadece Onun yapabildigi, tarifi olmayan(!) o guzel turtasini yiyemeyecegim...Bana kimse usenmeden gozleme ve boregi Onun gibi yapamayacak...Sirf begendigim icin her gidisimde bana penirli boregi kimse o lezzette yapamayacak...Kuran mealini her okudugunda, kendisini urperten her ayeti benimle paylasan biri daha olmayacak...Kimse onun gibi iyi bir sirdas, hakiki bir arkadas olmayacak...Gunde bilmem kac defa arasamda belki saatlerce konussamda benden bikmayacak birinin daha olmasi imkan dahilde olmayacak...Ama inaniyorum o otelerden bir yerden beni gorecek, ben gormesemde beni yine sevecek, beni yine ozlemle bekleyecek...Imtihan zor...katlatmakdan baska elden ne gelir...Olume care yok, Onu tatmayacakda...Vade bitince, ne olursa olsun nasipden ne bir milim ote ne bir milim geri...