Gidis mi, gelis mi, dolmak mi, bosalmak mi?

Bazen bir gidis bir cok gelis oluyor..

Anneminde gidisi oyle oldu, bir cok gelisli...

Hep hayatima giren insanlarin hayri icin dua etti...evet hayatimda birbirinden degerli bir cok insan var...

Hamdolsun..

Tabi deger kategorisine sokmadigin bir kac kiside yok degil...dusunmuyorum onlari...

Oncesindede varliklariyla yokluklari birdi bana...kendi dolu olmayan karsisindakini doldurabilirmi?

Telefon, email, mesaj, bassagligi ziyaretleri...26 gunun hergunu boyle gecti...

Acim acisi oldu herkesin...

Acim azalmadi, artmadida..sadece sakinledi...

Her ziyarete gelenle, her telefon acan, her mesaj atanla, ustu kapanmaya calisan yaram tekrar acildi...

ama canim acimadi, sadece yaram kanadi...Canim zaten cok ama cok acimisti...

Ben insanlarin dovunerek aglamalarini gorunce sasardim...

Ama ben icimdeki yangini teskin etmek icin, kalbime kalbime vurdumda, esim" Arzu isyana giriyorsun"dedi de kendime geldim...

Ben eski caglarda insanlarin olulerini mumyamalarinida daha iyi anladim...

Yasamsal hic bir emare olmasada, uyku halinde gibi dursunda, yuzunu goreyim diyorsun...Ben annemi yikamadan oncede sonrada opmeye, sarilmaya, konusmaya doyamadim...En son abimin ona anlattigi o cok sahane(!) kiyafetimle gittim, ona gosterdim...Beni gordugunu bana gostermesini istedim...Beni duydugunu hissettim...

Kabrine bir gun sonra gittimde, ses gelecek mi diye dinledim, yasiyor olmasini istedim...

Kabir basinda aglanmaz, rahatsiz olur ehli kubur derdim de, ben hungur hungur agladim...annemle konustum, konustum, sonra agladim, agladim...Ben bunu hergun boyle yaptimda, ben hala bunda bir yanlis gormedim, neden onceden bunu yanlis gordum bilemedim...Insanin cancagizi giderde aglamaz da napardiki? Olum kitaplarda yasanan kadar kolay ve sademiydiki?

Romanlarda okurdum, "bitkin gorunuyordu" "tukenmisti" "dermani kesilmisti"ifadelerini.. anladim sanirdimda, ben annem vefat edinceye dek, ne bitkin gorunmusum, ne tukenmisim ne dermanim kesilmis...Cunku ben bitmenin ne oldugunu Istanbul'dan Kastamonu'ya 5.5 saatte giderken yasadim...Annemin olum haberinin kesinlesmesiyle tukendim...Defnetmeden once ve sonra dizlerimin dermaninin kesilipde iki adim atmakdan nasil aciz oldugunu yasadim da anladim...

Ben olumu uzakda sanirdimda, yani basimda nefesini duydum da kendime geldim...Ben Hasir Bahsini okurdumda olumun"Oteki aleme gitmis yuzde doksan dokuz ahbap ve akrabasina kavusmak icin bir vesile"ifadesini okurdumda idrak edemezdim...Ben ne zamanki Canimi Hakikat Alemi'ne gonderdim, bende gitmek ister oldum...Ben son soyledigim soze, son yedigim seye, son yaptigim ise dikkat eder oldum...Ben her an gidebilirimi iliklerime kadar hissettim...Su gunde uyusam uyanabilemeyecegim ihtimalini idrak ederek yataga gidecegim...Bilmek baskaymis idrak etmek baskaymis ben bunuda ogrendim...